Sunday 15 December 2013

लिखाण/blogging

ज्ञान हे कणा कणा ने वाढते. हे तंतोतंत खरे आहे. ते मिळविण्यात कोण आनंद असतो हे आपण रोजच्या धकाधकीत विसरतो.  आज आपल्याला अलभ्य लाभ झाला किंव्हा अरेच्या असे होय, असे आपण किती वेळा म्हणतो.  मोठ्या गोष्टींच्या मागे लागण्यात आपण लहान सहान आनंदाला मुकतो.  

मला वेगवेगळ्या विषयावरील लिखाण वाचायला आवडते आणि त्या वर चर्चा करणे ही. लेखामुळे लेखकाचे मत कळते पण लोकांशी चर्चा केल्याने किंव्हा मतांची देवाण घेवाण केल्याने आपल्याला अनेक नवीन मुद्धे समजतात आणि चुकांची दुरुस्ती होते. त्यासाठी आपण आपली मते सांगितली पाहिजे. मग मुद्दा असा कि आपल्याला हवा तसा मित्र परिवार किंव्हा group कुठे मिळणार.

काही लोकांशी चर्चा केल्या वर एक छान पर्याय मिळाला, blog सुरु करण्याचा. खूप हुरूप आला. आणि अचानक…

१ डिसेंबर २०१३ च्या लोकरंग मध्ये नारायण कुलकर्णी कवठेकर यांचा लेख वाचनात आला "निर्मिती आणि निर्मिक".  मला लेख आवडला आणि सर्व मुद्दे पटले.  त्यात "थकीहारी प्रतिभाएं"  हे बिरुद वाचले. लेखकाने अनेक उदाहरणातून हे सुचविले कि लेखन हे फावल्या वेळात करण्याची गोष्ट नव्हे. झाले 'फुस्स्स्स '. आता पुढे काय?

नेहमी अनेक वृतपत्रे, नियतकालिके आणि पुस्तके वाचणारी मी, गम्मत म्हणजे मराठीतील blogs धुंडाळू लागले. तुमच्यापैकी बर्याच लोकांच्या blogs चा मी survey केला आणि अहो आश्चर्यं माझे मलाच कळले कि माझा हेतू लेखिका होण्याचा नाही आहे मी आपली एक 'comman  woman ' आहे जिला स्वताची अशी मते आहेत आणि ती मी वाचकांशी (जर कोणी वाचली तर :) ) share करत आहे. एवढेच!
लेखन हा माझा व्यवसाय नव्हे, तेंव्हा आपण खूप काळजी करण्याचे कारण नाही. आपण मराठी तून लिहिणार आणि कुणी सांगावे उद्या समान आवडी असणारा group भेटेल.  त्या सर्व bloggers ना जे blogging मध्ये माझे वरिष्ट आहेत आणि नियमित पणे तो सांभाळत आहे माझा सलाम.

  शेवटी पु. लंच्या शब्दात
"आयुष्यात मला भावलेलं एक गुज सांगतो. उपजिविकेसाठी आवश्यक असणाऱ्या विषयाचं शिक्षण जरुर घ्या. पोटापाण्याचा उद्योग जिद्दीनं करा, पण एवढ्यावरच थांबू नका. साहित्य, चित्र, संगीत, नाट्य, शिल्प, खेळ ह्यांतल्या एखाद्या तरी कलेशी मैत्री जमवा. पोटापाण्याचा उद्योग तुम्हाला जगवील, पण कलेशी जमलेली मैत्री तुम्ही का जगायचं हे सांगून जाईल. ” 
Blogging हा माझा छंद आहे आणि तो मी जोपासणार.


No comments:

Post a Comment